De pluma e auga
e a túa alma.

Contaronme os meus maiores
que fuches un ave nobre,
limpida mariñeira
voando fronte a marea.

E que entón os politicos
xuntaronse en contubernio
e maleficamente acordaron
tomar a beleza da terra e o ar

Rosa e gaivota fuchedes asi
en silencio secuestradas
e de alguna manera a tua alma
mudou, a imaxe de quen te oubea.

E de nombre mariñeira
pasaste a ser ave carroñeira
sempre sucia, sempre a espera,
inmisericorde, maligna, fea.

Comprendo pois as tuas risas
canda para abaixo outeas
riría eu contigo se poudese voar
e afastarme do fedor desta terra.